Chris Glass

Την συνέντευξη πήρε η Susanne Gotzek

Ποιος είμαι; Και τι επιθυμώ; Κάθε μήνα απευθύνω στον εαυτό μου αυτές τις ερωτήσεις. Είμαι ένα δημιουργικό πνεύμα, όπως, επίσης, και ένα ομοφυλόφιλο, κοσμοπολίτικο, έγχρωμο άτομο. Δεν ταιριάζω σε κανένα καλούπι. Είμαι αντισυμβατικός, μοναδικός και δύσκολα περιγράψιμος με μία λέξη ή έναν τίτλο. Είμαι ταξιδευτής και ερευνητής. Ένα έργο σε εξέλιξη, αν το θέλεις (γελάει). Αυτό που με καθοδηγεί είναι η περιέργειά μου. Ο συνδυασμός περιέργειας και ενσυναίσθησης είναι η υπερδύναμη που, απ’ όσο γνωρίζω, είναι ικανή να προστατεύσει τον κόσμο από όλα τα κακά. Ας είμαστε ειλικρινείς, η τύχη είναι αρκετά ανούσια έννοια για εμένα. Τίποτα στη ζωή μου δεν είναι ακούσιο. Εξελίσσομαι, εκπληρώνοντας τον ανώτερο σκοπό μου. Και δεν σπαταλώ το χρόνο μου. Πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στο καλό και στο κακό σε αυτήν τη ζωή και εγώ επικεντρώνομαι στο καλό. Είμαι πολύ ξεκάθαρος ως προς αυτό και απολύτως συγκεντρωμένος. Πάντα αναζητώ άτομα που μπορούν να με βοηθήσουν να προοδεύσω και να αναπτυχθώ ως άνθρωπος.

Για εμένα, το μαγείρεμα σημαίνει να φέρνεις τους ανθρώπους κοντά για να δημιουργείς μοναδικά, αξέχαστα δείπνα. Ταξιδεύω πολύ λόγω της δουλειάς μου και πάντα επιστρέφω με τοπικά προϊόντα, για να τα αναδείξω, οργανώνοντας γεύματα με τους φίλους μου. Έχει να κάνει με την προσοχή στη λεπτομέρεια. Ξεκινώντας με τα συστατικά και προχωρώντας με τα σχεδιαστικά στοιχεία στο τραπέζι και στην κουζίνα. Όταν, στο ρόλο μου ως οικοδεσπότης, επιλέγω το φαγητό, τη μουσική και την ατμόσφαιρα, στοχεύω να δημιουργήσω κάτι πραγματικά ανεπανάληπτο. Μου αρέσει να εκπλήσσω τους καλεσμένους μου. Ο εντυπωσιασμός στα πρόσωπά τους, η μαγεία αυτής της ξεχωριστής στιγμής. Τα καλύτερα πάρτι συμβαίνουν στην κουζίνα μου.

Η κουζίνα στο σπίτι μου είναι το μέρος που νιώθω ασφάλεια. Παράλληλα, όπως οτιδήποτε άλλο στο διαμέρισμά μου, είναι ένα showroom που παρουσιάζει όσα έχουν σημασία για εμένα, δηλαδή την τέχνη που συλλέγω, τα αντικείμενα που αγαπώ. Για το λόγο αυτό, έχω καταλήξει πρόσφατα σε ένα πιο απλό στυλ, χρησιμοποιώντας μόνο λίγα «θερμά» υλικά, όπως ο μπρούτζος, για να προσδώσει χαρακτήρα στην κουζίνα μου. Όμως το ότι νιώθω τόσο άνετα στη δική μου κουζίνα έχει να κάνει πολύ και με τους ανθρώπους που φιλοξενώ σε αυτήν. Η κουζίνα είναι ο χώρος που μας ενώνει. Είναι η καρδιά κάθε σπιτιού.

Κάθε μέρα έχει τις ξεχωριστές της στιγμές. Όταν ξυπνάω το πρωί και οι ακτίνες του ήλιου διαχέονται στο δωμάτιό μου, ένα σχετικά σπάνιο συμβάν εδώ στο Βερολίνο, μπορώ να κλάψω από ευτυχία. Εκείνη τη στιγμή είμαι ευγνώμων για κάθε αναπνοή. Όταν ντύνομαι, επιλέγω κάλτσες με χαρούμενα σχέδια και ζωντανά χρώματα. Όταν φεύγω από το σπίτι μου, η προσοχή μου στρέφεται στους ανθρώπους, ανεξαρτήτως αν σχεδιάζω τα σπίτια τους ή τους προσκαλώ στο δικό μου. Το να υποδέχομαι καλεσμένους είναι τρόπος ζωής. Και μάλιστα είναι ένας τρόπος ζωής που αποκαλύπτει πολλά για εμένα, δηλαδή πού μεγάλωσα, πού έχω ταξιδέψει, τι έχω ζήσει σε διάφορες κουλτούρες. Μου αρέσει να φέρνω τους ανθρώπους κοντά και να περνώ χρόνο μαζί τους, ειδικά αυτούς για τους οποίους νοιάζομαι.

Είτε ως σχεδιαστής, είτε ως οικοδεσπότης, η δημιουργικότητά μου ξεδιπλώνεται ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Ανακαλύπτω κάτι με εξαιρετική ομορφιά και κατασκευάζω τον κόσμο γύρω του. Μπορεί να είναι ένα συστατικό που θέλω να αναδείξω, ή τα μαχαιροπίρουνα που τοποθετώ στο τραπέζι, για να εκπλήξω τους καλεσμένους μου. Ή μπορεί να πάω στην αγορά και να εμπνευστώ από τα χρώματα εκεί. Σε απλά πράγματα βασίζονται οι ιδέες μου. Και η μητέρα μου με ενέπνευσε. Θυμάμαι τι και ειδικά πώς μαγείρευε, όταν ήμουν παιδί. Το να παρακολουθώ άλλους να μαγειρεύουν είναι σαν διαλογισμός για εμένα. Η μητέρα μου είναι γεννημένη οικοδέσποινα. Μεγάλωσε στη Γεωργία και οι επισκέψεις σε τοπικές αγορές κατά την παιδική μου ηλικία, με δίδαξαν πόσο μεγάλος και γεμάτος ποικιλία κόσμος υπάρχει έξω από τη γειτονιά μου. Υπήρχαν ξηροί καρποί από τις Φιλιππίνες, εξωτικά φρούτα από χώρες που ποτέ δεν είχα ξανακούσει. Η μητέρα μου ήταν θερμή υποστηρίκτρια της τοπικής κουζίνας, η υγιεινή διατροφή ήταν σημαντική γι’ αυτήν. Όμως, μαγείρευε επίσης με πάθος και αγάπη. Η γλώσσα της αγάπης για εκείνη ήταν το καλό φαγητό και αυτό έχει περάσει και σε εμένα.